سفر در قرون وسطی_سفر _ماجراجویی_گردشگری_

با نگاهی به تاریخ می توان نمونه‌هایی را از گذران اوقات فراغت و گردشگری تفریحی را توسط گروه های اشرافی در جوامع شرقی، یافت. برنامه‌های شکار دسته جمعی درباریان که در فرهنگ نقاشی ایران و در هنر مینیاتور قابل مشاهد است را می توان نمونه ای از این تفریحات دانست.

سفر‌های درویشان، قلندران، جاسوسان و مسافرت های استثنایی ماجراجویان برای کسب اطلاعات و ارضای حس ماجراجویی خود انجام می دادند، از نمونه های سفر در این دوره هستند. سفرهای زمینی و دریایی آنها گاه با کشف سرزمینها یا راههای تازه همراه می شد و نام آنها را در تاریخ ماندگار می نمود. مانند کریستف کلمپ،، ماژلان، واسکودوگاما و بسیاری از سیاحان و مکتشفین که هیچوقت نامی از آنها برده نشد و ناشناخته ماندند.

مسافرت های زیارتی به اماکن و یا شهرهای مقدس در بین پیروان تمام ادیان روز به روز رونق بیشتری یافت و تسهیلات جدید گسترش خارق العاده ای را در سفرهای مذهبی ایجاد کرد. مانند حج که یکی از عوامل اصلی در گردشگری مسلمانان بوده است و مردمان بیشماری از کلیه نقاط جهان آن روز، به کعبه می کشاند. بسیاری از مسلمانان به ویژه بازرگانان و علما در در اثر برقراری ارتباط با مسلمانان سایر نقاط انگیزه ای برای سفر به سرزمین های دیگر پیدا می کردند. از میان آنها می توان به ابن فضلان، ابن جبیر، ابن بطوطه و ادریسی اشاره نمود که در اثر سفرهایشان آثاری خلق کرده اند که بیانگر عظمت تمدن اسلام و پیشتازی علمای مسلمان در جهانگردی می باشد. در طول تاریخ، بسیاری از سرزمین ها نیز برای اولین بار توسط مسلمانان کشف شده است. مثلا سلیمان تاجر نخستین توصیف را از سرزمین چین و ابن فضلان اولین گزارش را در مورد روسیه به رشته ی تحریر در آورده اند.

در قرن پنجم تا چهاردهم میلادی تجارت و مسافرت در اروپا دچار رکود گردید. جاده ها تقریبا ازبین رفت و شرایط مسافرت مشکل و حتی خطرناک شد. در این دوره بود که دیدار از کلیساهای مسیحیان رونق بسیاری یافت. چرا که صومعه های زیادی در نقاط مختلف وجود داشتند و راهبان و کشیشان مسیحی  به تشویق مردم برای زیارت این مکان ها می پرداختند.

در سده ی چهاردهم، مسافرت به قصد زیارت شکل یک پدیده ی انبوه و سازمان یافته را به خود گرفت. همین امر به شکل گیری شبکه ی بزرگی از سازمان های خیریه منجر شد. مسیحیان به بیت المقدس و روم مسافرت می کردند و در کنار لذت های معنوی و مذهبی به تفریح و فعالیت های اجتماعی نیز می پرداختند.

در نیمه دوم سده ی سیزدهم، مارکوپولو مسیری از اروپا به به آسیا مشخص نمود. او در چین، یک سیستم جاده ای بسیار عالی،که برای اولین بار در زمان سلطنت خانواده چو (۱۱۲۲-۱۲۲۱ قبل از میلاد) ساخته شده بود را کشف کرد. وی کتاب خود را که نخستین منبع اطلاعاتی غرب درباره زندگی شرق محسوب می شود، با توجه به تجربیات این سفر نوشت.

با اختراع صنعت چاپ، کتاب ها در زمینه ی گردشگری جای خود را در میان مردم باز کردند.از میان کتاب های شاخص آن دوران می توان به مسافرت در سال ۱۳۵۷ اثر سرجان مندویل اشاره کرد که شرح مسافرت به نقاط دور و نزدیک دنیا، حتی تا آسیای جنوب شرقی را در بر می گیرد و به چند زبان ترجمه شده است.

نخستین مسافرت دسته جمعی را کاروانی انجام داد که در سده ی پانزدهم از ونیز به بیت المقدس سفر کرد. پیش از شروع سفر، مبلغ مشخصی برای هزینه های سفر مانند رفت و برگشت، غذا، استراحتگاه، حیوان برای حمل مسافر و بار و حتی پولی که به عنوان رشوه باید پرداخت می شد را از مسافران دریافت کردند. ردپایی از نخستین نمونه ی غذاهای فوری امروزی را می توان در مسیر این مسافرت های پرجمعیت جستجو کرد. فروشندگان در مسیر چادرهایی را برپا کرده بودند و انواع غذاها، میوه ها، گوشت، ماهی، نان و شیرینی جات را به زوار ارائه می دادند.